ปารตี้

ปารตี้สุดสวิงริงโก

งานไหน จัดเราไปหมด

แต่งตัวหน้าเป๊ะตั้งแต่ทุ่ม

รอเวลาเฉิดฉาย

ไปถึงก็แอ๊บหน้าให้คล้ายบัตรที่ยืมมาที่สุด

จำชื่อเสียงเรียงนามให้มั่น

เข้าได้ก็เริ่ดๆเฉิ่ดๆกันไป

ไม่ได้ก็คงต้องกลับบ้านลบเครื่องสำอางค์นอนหลับพักผ่อน.....คงเท่านั้น

ในผับคนเยอะแยะเบียดเสียด

โต๊ะก็ไม่เคยมี เดินวนไปวนมาเป็นสิบรอบ

เหนื่อยหน่อยก็ไปหยุดพักแถวๆsmoking area

ก่อนผับปิดไม่ลืมเข้าห้องน้ำแต่งหน้าใหม่ เต็มๆอีกรอบ

พอมันปิด ไฟเปิด จะได้ไม่ทำให้คนรอบข้างผิดหวัง

ไปแต่หล่ะที ชนไปชนมา เมาเลอะเทอะไปหมด

เท้าก็เจ็บ เมื่อยก็เมื่อย ตื่นมาก็โทรมๆหน้าเกียดรับไม่ค่อยจะได้

นานมาเเล้วถิงเคยเป็นแบบนี้

ก็เด็กเริ่มวัยรุ่นทั่วไปแหละเนอะ

ทุกคนก็คงเคยเป็น

ไม่แปลกๆๆ

ไม่มีบัตรอายุไม่ถึงนี้เที่ยวจัง

รู้มั้ยๆถิงไม่ได้กินแอลกอฮอล์มา4ปีครึ่งเเล้ว

ไม่กินนี้หมายถึงไม่เลยน่ะ มากสุดก็จิบๆ>

มารยาทสังคม

ก็แค่

ไม่อยากโทรม

ไม่อยากเมาไม่มีสติ

ไม่อยากทำอะไรบ้าๆ

ไม่อยากเบียดคนเยอะๆ

ไม่อยากสนุกเกินไป ..........

ไม่รู้ไปเเล้วได้อะไร

นานๆไปทีเที่ยวกับเพื่อนเต้นมันส์ๆถิงโอเคร

บางอย่างมันก็ต้องมีแก่นสารเนอะ

ว่ามั้ย?

อย่าเอาแต่เที่ยวน่ะจ่ะ

ดูแลตัวเองให้สวยๆ

เดินเฉิ่ดๆเริ่ด ช๊อปปิ๊งในห้าง แล้วต่อปารตี้กับเพื่อนสาว

จิบหน่อยๆพอสวยงาม กลับบ้านล้างหน้าทาครีม

แล้วนอนพักเตรียมพร้อมวันใหม่ดีกว่าา

^_________________________^